dr Ludwik Błażek

Urodził się w 1892 r. w Rudzinach. Po ukończeniu gimnazjum studiował medycynę w Gryfii i Fryburgu. W 1920 zdał egzamin państwowy we Wrocławiu, uzyskując dyplom lekarza oraz doktorat medycyny za pracę z dziedziny neurologii. W latach 1922-27 jako starszy asystent specjalizował się w klinice chirurgicznej Uniwersytetu Poznańskiego. Owocem tej asystentury była praca naukowa pt. "Skręt sieci większej" opublikowana w "Przeglądzie Chirurgicznym" z roku 1927. W tym samym roku Ludwik Błażek opuśœcił klinikę i objął ordynaturę oddziału chirurgicznego Szpitala Miejskiego w Inowrocławiu. W sierpniu 1939 r. powołany został do wojska i w latach 1940-1941 był ordynatorem oddziału chirurgicznego Szpitala Ujazdowskiego w Warszawie. Jesienią 1941 r. znalazł się w Grodnie, gdzie kierował oddziałem chirurgicznym.

W maju 1945 r. wrócił do Inowrocławia na poprzednie stanowisko ordynatora, pełniąc też przez 2 lata funkcję dyrektora Szpitala Miejskiego im. Karola Marcinkowskiego. Pozostał na oddziale chirurgicznym do przejśœcia na emeryturę w roku 1966, potem niemal aż do ostatnich dni swego życia pracował w poradni chirurgicznej. Zmarł 4 listopada 1971 r.

Był chirurgiem bardzo postępowym, wprowadzając na kierowanym przez siebie oddziale najnowsze zdobycze chirurgii. Na poziomie ówczesnych klinik wykonywał operacje przełyku, śœródpiersia, torakoplastyki oraz operacje w jamie brzusznej. Jak ojciec ...